Çocukluk

Birgün küçük kız açtı gözlerini ve etrafa baktı..Annesi vardı ,babası ve evdeydiler...Ne yapıyorlardı?

Şimdi düşününce herşey hayal meyal.Sanki seneler geçmiş ,bir sürü olay yaşanmış iyi kötü ama insan birşey hatırlamıyor tam anlamıyla....

Bu mudur çocukluk ??

Ya da o anda yaşadıklarımızın yavaş yavaş hissettirmeden şimdiki bizi etkilemesi midir?

İşte bunları düşündüğümden sürekli kendi davranışlarıma takmış haldeyim .Doğru mu yanlış mı ?Daha kötüsü bazen yanlış olduğunu bile bile....

Sürekli okumak ,okuduklarımı küçük kağıtlara yazmak ve duvarlara yapıştırmak geliyor içimden ...Unutmamak için..

2010 a Girerken....

2010 ve yenilikler ....

Bu sene sanki öyle olacak .

Şimdiden hazırlıkları başladı.

Arabayı mı değiştirsek ??

Biraz küçük geliyor.

Bi de Can a kardeş gelirse hiç sığmayacağız :)) Şşşştttt aramızda :)Plan dahilinde henüz ..

Ev??

Kocasını Seven Kadının Kocası kıpırdanmaya başladı ..Şimdiden hissediyorum olacakları ...

Aslında değişiklik güzel hayatta ..Bakalım bu sene neler getirecek bize ..

Zzzzzzzzzzzzzzz.........

Bazen yorgunluktan mıdır ,yoksa aynı şeyleri tekrarlamaktan mıdır bilmiyorum daha sinirli günlerim oluyor ...Kendi kendi mi telkin ediyorum ,kendime konuşuyorum :Senin hayatın çok güzel,çok sağlıklı ve çooook güzel bir bebeğin var,seni çok seven bir kocan ve çok güzel bir evin var(istediğim zaman içinde değişiklikler yapabildiğim :)ve sinirli olmaya hakkın yok ! diyorum ...ve sakinleşiyorum .
Bunları düşünmeden ,kendiliğinden hep böyle hissetmek ve daha sakin ve sinirleri alınmış biri olmak istiyorum ...
Çözüm bilen var mı ??????

Merhaba..

Ayın 22'sinde 19 aylık anne olacağım.Bu 19 ay bir kadının hayatında
ne kadar çok şey değiştiriyor.Hayata minicik bir bebeğin gözlerinden bakmayı öğreniyorum, yavaş yavaş her geçen gün biraz daha anlayarak,anlamaya çalışarak.. Anlatamıyor ki derdini ,onun da yapabileceği birşey yok:)

Ben de bir bakıma çocukluğuma dönüyorum onunla birlikte...Parklara gidiyorum,salıncaklarda sallanıyorum,kaydıraktan kayıyorum ve trene biniyorum onunla birlikte ...Hayata o trenin camından bakıyorum ben de.Ne kadar değişik herşey...Öncelikler ne kadar farklı..Hayat ne kadar dertsiz ve tasasız...Dert sadece yemek az yedi,akşam beni uyutmadı ve etrafı dağıttı...Birkaç tane daha çocuk yapıp onlarla beraber tekrar tekrar büyümek istiyorum .......